**.    સત્ય વિચાર, દૈનિક   **
  

ફૂલ અને પતંગિયું — એક સંવાદ (એક અછાંદસ કાવ્ય ).    ********

સવારની કિરણોથી ધૂંધળું આકાશ હતું,
ફૂલ આજે પણ ખીલી ઊઠ્યું હતું —
એકલા, છતાં પૂર્ણ।
અને ત્યાં…
પતંગિયું આવ્યું, હળવેથી,  સ્વપ્નની પાંખો પર !

પતંગિયું:
ફૂલ! તું રોજ આમ જ ખીલતો રહે છે?
કોઈ જોવે કે ન જોવે?

ફૂલ:
હું ખીલું છું, કેમ કે એ મારો સ્વભાવ છે।
હું સુગંધ છાંટું છું, ભલે વાદળો છવાઈ જાય।
તું તો એક પ્રવાસી છે — કેમ રોજ ઊડી આવે છે મારી પાસે?

પતંગિયું:
હું રંગો શોધું છું,
સૌંદર્યની ભૂખ છે મને!
તારી  પાંખડીઓ માં શાંતિ છે,
તારાં નિર્ભય થવા માં હું થોડો મૃદુ બની જાઉં છું!

ફૂલ:
પણ તું કેટલાંક પળો જ રોકાય છે,
એટલે તારા આવવાનું ગમતું હોવા છતાં
હું પ્રશ્નથી અછૂતો નથી —
તું એનો છે કે એનું છાંયું?

પતંગિયું:
હું એ છું જે પળમાં જીવતો છે!
અને તું એ છે, જે પળને જીવવાનું શીખવે છે।
શ્રમ અને શાંતિ વચ્ચેનો સંબંધ છે આપણો।
હું ફફડાઉં છું, તું ઊભો રહે છે!
પણ તું છે તો હું આવું છું!

ફૂલ:
અને જ્યારે તું ઉડી જતો છે…
મારા પર એક અસંખ્ય ક્ષણોની ખાલી જગ્યા રહી જાય છે!
એ જગ્યા દુઃખ નથી,
પણ એક સંભાળેલી યાદ છે!

પતંગિયું:
મને ખબર છે, ફૂલ!૨
એટલે પાછો આવું છું,
ફેરફાર લઈને, પણ તારું હાજર રહેવું ઓળખીને!

ફૂલ (મુસ્કુરાવીને):
ચાલ, તો આજે તો પાંખ ફેલાવ અને ઊતરી જા,
મારા પર —
બાકી વાતો હવા સાંભળી લેશે!!

**************************************** કે, ડી, સેદાણી. "આકાશ" શાલીગ્રામ પ્રાઈમ,, સાઉથ બોપલ,, અમદાવાદ 58 d,t,