**. સત્ય વિચાર,, દૈનિક  **


બા એ પોતાની સાડી થી મારા માટે બનાવેલું ગોદડું (એક અછાંદસ કાવ્ય)

બા એ એક જૂની સાડી ઉપાડી,
ઘસાઈ ગઈ હતી કદાચ એના પગલાંની સાથે,
પણ એની કાપમાં આજે પણ ઘરની શાંતિ વહે છે.

એ સાડી નહોતી માત્ર વસ્ત્ર,
એ તો ઋતુઓની સાક્ષી હતી,
ઘણા તહેવારોમાં હસી હતી, રડી હતી, અને બેઠી રહી હતી શાંત પણ.

એમાંથી કાપ્યા ટુકડા – ક્યારેક ફૂલવાળી બાજુ,
ક્યારેક વાંકે વળી ગયેલી કિનારી.
સોઈ - દોરાથી બાંધીને  સીવ્યું બધું પ્રેમમાં,
અને ઊભું થયું – એક નાનું ગોદડું.

મારે માટે.
એનાથી મોટી ચીજ શું બની શકે?

હવે જ્યારે ઠંડી પછડાવે છે બારણું,
અને બારણું બંધ નથી થતું...
ત્યારે હું એ ગોદડું ઓઢું છું,
અને બા મારામાં ઓઢાઈ જાય છે.                  .                                  બા ની વિદાય ને 14  વરસ વીતી ગયા,,                હજી પણ  બા એ                                                .        બનાવેલું.                          .                            ગોદડુ  કબાટમાં ઘરેણાની જેમ સાચવ્યું છે !

એમાંથી હજી સુગંધ આવે છે –
કપાસની નહીં, પ્રેમની.... !                             ***** કે ડી. સેદાણી. "આકાશ" સાઉથ બોપલ, અમદાવાદ 58