**.  સત્ય વિચાર,,, દૈનિક.  **


આથમતી સાંજ અને એકલતા (એક અછાંદસ કાવ્ય)

સૂરજ હવે ધીમે ધીમે ઓગળી રહ્યો છે,
આકાશ પાંખું  થઈ ગયું છે સાંજના રંગોથી.
ઘર પાછા જતા લોકોના પગલાં ઊંઘની તરફ દોડે છે,
પણ હું ત્યાં ઊભો છું – એકલો, શાંત.

શબ્દો નહીં, સંગાથ નહીં,
ફક્ત યાદોની હલકી છાંયાઓ છે.
એક સમયે જે ચહેરા સાથે હસતા હતા,
અહિયાં હવે માત્ર સ્મૃતિરૂપે મળે છે.

જિંદગીનો ખૂણો થોડી વારે પહેલા તો ભરેલો હતો,
હવે ખાલી કપ તળિયે પડેલી ચાની જેમ લાગે છે.
એકલતા બોલતી નથી,
પણ એની ખામોશી ખૂબ બોલાવે છે.

આ સાંજ, એક દિવસે રાત્રિ બની જશે,
અને હું...
હું શાયદ તારલાઓને જ ઉઝાળે શોધતો રહીશ,
મારી જાતને સાકાર કરવા માટે.  ..!

 કે, ડી, સેદાણી, આકાશ, શાલીગ્રામ પ્રાઈમ સાઉથ બોપલ અમદાવાદ 58